Iako predstavlja celinu, metod ličnih dokumenata (biografski metod) možemo podeliti na nekoliko vrsta. U toj podeli, najvažnija je podela prema rodovima izvorne građe ili podela na metod lične istorije koji se odnosi na formalna dokumenta i metod životne priče, nastao na osnovu zapisa ispitanika.
Pored ove, možemo reći da je od izuzetnog značaja i podela prema vrstama događaja, koji se razlikuju po obimu i značaju, odnosno podela na metod ličnih dokumenata koji se odnose na život ispitanika i metod ličnih dokumenata koji se odnosi samo na pojedina dešavanja. Takođe, postoji podela na metod ličnih dokumenata koji služe za naučne potrebe i metod ličnih dokumenata koji je nezavisan od istih.
Metod ličnih formalnih dokumenata razlikuje se od metoda koji su mu vrlo slični po tome što su ga pisala druga lica, materijal je obrađen preko psihe zapisničara, što dovodi u pitanje pouzdanost. Na drugoj strani je subjektivni zapis koji ostavlja ispitanik. Iako subjektivan, ipak može da se kaže da je u pitanju pravi način istraživanja.
Kada govorimo o metodu koji se odnosi na većinu događaja koji su na neki način obeležili život ispitanika, kažemo da takav metod ima univerzalnije značenje, jer pored važnih događaja iz života ispitanika, ovaj metod otkriva i način na koji se ispitanik formirao kao ličnost, svaku izmenu koja se dešavala tokom tog vremena, promenu stavova i slično.
Kada je u pitanju manji broj događaja, njegov značaj nije u količini dešavanja, već u uticajima koje ta dešavanja imaju na samog ispitanika sa jedne i na konkretno dešavanje, sa druge strane.
Biografski metodi koji su stvoreni za naučne potrebe imaju plan za postizanje ciljeva, odnosno da se ispita kakav je odnos pojedinca prema društvenim pojavama. Na osnovu toga možemo reći da je ovo metod koji daje najbolje rezultate. Međutim, iako je tipičan predmet biografskih istraživanja pojedinac, svoju valjanost ovaj metodološki postupak potvrdio je i primenom u studijama koje su počivale na kolektivnim jedinicama analize.
Uloga istraživača kod biografskog metoda je obrnuta u odnosu na klasična kvalitativna istraživanja: istraživač na početku istraživanja prikuplja iskustvene podatke, čita ili sluša životne priče ljudi, strogo nastojeći da bude nevidljiv i neprimetan, kako ničim ne bi uticao na autentičnost i kvalitet podataka, a potom pomno proučava prikupljenu građu i na osnovu nje rekonstruiše stvarni život.
Osim što unosi izmene u ulogu istraživača u istraživanju, biografski metod unosi izmene i u posmatranje same društvene stvarnosti. Klasično istraživanje nastoji da izvede uzročno-posledični lanac od takozvanih nezavisnih promenljivih ka zavisnim promenljivim, dok biografski metod nastoji da rekonstruiše hronološki lanac događaja i da prouči logiku njihovog dešavanja.
