Narativno istraživanje je specifična vrsta kvalitativnog nacrta istraživanja u kom se „narativ shvata kao izgovoreni ili pisani tekst koji daje prikaz događaja/radnje ili niza događaja/radnji, hronološki povezanih“ (Czarniawska, 2004, str. 17). Podrazumeva proučavanje jedne ili dve osobe, prikupljanje podataka kroz njihove priče u kojima saopštavaju pojedinačna iskustva, a zatim hronološkio sređivanje značenja iskustava (Creswell et al., 2007, str. 240). Narativi mogu imati usmeravajući teorijski okvir ili perspektivu (npr. feministička teorija).
Prema Kresvelu i saradnicima (Creswell et al., 2007), u istraživačkoj praksi mogu se naći različiti oblici narativnog istraživanja, kao što su:
- biografija – istraživač piše/zapisuje iskustva iz života druge osobe;
- autobiografija – pojedinci koji su subjekti studije pišu/beleže iskustva iz svog života;
- životne istorije – prikazi čitavog života pojedinaca;
- usmene istorije ili priče o ličnom iskustvu – proučavanje nečijih ličnih promišljanja događaja i njihovih uzroka i posledica, prikupljeno od jednog ili više pojedinaca (Plummer, 1983).
Procedura narativnog istraživanja podrazumeva:
- utvrđivanje da li istraživački problem ili pitanje najbolje odgovara narativnoj studiji;
- odabir jedne ili dve osobe od interesa za studiju i njihovo navođenje da ispričaju svoje priče (tekstovi sa terena). Na taj način prikupljaju se sirovi podaci. Tekstovi dobijeni na terenu mogu podrazumevati zapise priča pojedinaca u časopisu ili dnevniku. Istraživač ih može i posmatrati, i voditi beleške na terenu, ili prikupljati pisma koja su im poslali, prikupljati dokumenta o njima, priče o njima od članova porodice, fotografije i sl.;
- prikupljanje informacija o kontekstu ovih priča (poslovi učesnika, domovi, učesnika, kultura, istorijski konteksti itd.);
- istraživač analizira priče učesnika tragajući za ključnim elementima i ređa ih u hronološki prikaz. Upravo ova hronologija, sa akcentom na redosled događanja, predstavlja karakterističnu osobinu narativnog istraživanja. Konačna priča može obuhvatiti elemente koji su karakteristični za romane, kao što su vreme, mesto i radnja;
- saradnju sa učesnicima, tako što će se istraživač aktivno uključiti u istraživanje i pregovarati o značenju priča sa učesnicima kako bi se povećala validnost analize (Creswell & Miller, 2000).
Ove narativne istraživačke procedure i karakteristike čine ovaj nacrt istraživanja izazovnim za korišćenje – potrebno je prikupiti veliku količinu podataka, treba jasno razumeti kontekst života pojedinca, aktivna saradnja sa učesnikom je obavezna, potrebno je oštro oko za otrivanje konkretne priče koja obuhvata iskustva pojedinca u prikupljenom izvornom materijalu, a istraživač mora da razmišlja o sopstvenoj ličnoj i političkoj pozadini, koja utiče na način na koji će predstaviti priče učesnika (Creswell, 2007, str. 57).
Dodatni izvor informacija: https://www.youtube.com/watch?v=zKTH5_k50vM&t=37
